• Όνομα:
  Έλλη Λαμπέτη
• Ιδιότητα:
  Ηθοποιός
• Γεννήθηκε:
  13 Απριλίου 1926
• Απεβίωσε:
  03 Σεπτεμβρίου 1983
• Ταινίες με FF:
  1

Ποιητική, ερωτική, εύθραυστη αλλά και εκρηκτική, με μια, απόλυτης ιδιαιτερότητας, αισθαντική φωνή, η Έλλη Λαμπέτη θεωρείται από τις πιο γοητευτικές υπάρξεις του ελληνικού θεάτρου, αλλά και του κινηματογράφου, με αξεπέραστες υποκριτικές δυνατότητες.  

Γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής και το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου. Το 1928 εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στη σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη. Το 1942, σπουδάστρια της σχολής ακόμη, συμμετείχε σε δύο παραστάσεις της Κοτοπούλη, η οποία εκτιμώντας τις δυνατότητές της,  την έχρησε τον ιδιο χρόνο πρωταγωνίστρια στο έργο «Η Χάινελε πάει στον Παράδεισο» του Γκέρχαρντ Χάουπτμαν, με το οποίο κατέκτησε το κοινό. Από το 1946 ως το 1948 συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν στο Θέατρο Τέχνης και μέσα από τους μοναδικούς ρόλους της, καθιερώθηκε σαν εξαιρετική ηθοποιός. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το θίασο της Κατερίνας, αλλά και με το Εθνικό. Το 1949 και για δύο χρόνια, ανήκε στο θίασο του Κώστα Μουσούρη και πρωταγωνίστησε  σε εξαιρετικές παραστάσεις. Το 1952, και κατά προτροπή του Μάριου Πλωρίτη, συγκρότησε θίασο μαζί με τους αξεπέραστους ηθοποιούς, Γιώργο Παππά και Δημήτρη Χορν. Ο εξαιρετικός αυτός θίασος, που από τους δημοσιογράφους χαρακτηριζόταν σαν ο «θίασος των άστρων», έδωσε επιτυχημένες παραστάσεις. Όταν το 1956, ο Γιώργος Παππάς, άρρωστος πια από καρκίνο, αποσύρθηκε, η  Λαμπέτη με τον Χορν, αχώριστο τότε σύντροφό της, συγκρότησαν το θίασο Λαμπέτη-Χορν, και έδωσαν παραστάσεις που έγραψαν ιστορία, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στην Κύπρο, την Αίγυπτο, την Κωνσταντινούπολη. Μετά το χωρισμό της με τον Δημήτρη Χορν το 1959, συνέχισε τη δεκαετία του ’60 να παίζει με δικό της θίασο, με τον οποίο παρουσίασε  έργα με μεγάλη επιτυχία. Κάποιες χρονιές ενδιάμεσα, συνεργάστηκε για λίγο με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Βορείου Ελλάδας και το Λαϊκό του Μάνου Κατράκη. Στο σύνολο της καριέρας της πρωταγωνίστησε σε πάνω από 80 θεατρικά έργα, με καλύτερες εμφανίσεις της:  «Γυάλινος Κόσμος», «Αντιγόνη», «Ήταν Όλοι τους Παιδιά μου», «Ματωμένος Γάμος», «Η Κληρονόμος», «Νυφικό Κρεβάτι», «Λεωφορείο ο Πόθος», «Μαμζέλ Πέπσι», «Γλυκιά Ίρμα»,  «Βυσσινόκηπος», «Δεσποινίς Μαργαρίτα», «Φιλουμένα Μαρτουράνο», «Νόρα», «Μονόπρακτα» και πολλά άλλα, με κορυφαία ίσως, την τελευταία εμφάνισή της το 1981, στα «Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού», που υποδυόταν με μοναδικό τρόπο την κωφάλαλη Σάρα, δίνοντας ρεσιτάλ ηθοποιίας.

 Στον κινηματογράφο, αν και  έκανε  την πρώτη της εμφάνισή το 1946, στην ταινία «Αδούλωτοι Σκλάβοι», δεν συμμετείχε,  παρά σε δέκα μόνο ταινίες σε όλη της την καριέρα. Εντούτοις οι ερμηνείες της στις πολυβραβευμένες ταινίες  «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (1954), «Το κορίτσι με τα Μαύρα» (1956) και «Το Τελευταίο Ψέμα» (1958) του Μιχάλη Κακογιάννη, καθώς και στην «Κάλπικη Λίρα» (1955) του Γ. Τζαβέλλα, πήραν τις καλύτερες κριτικές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Με τη Φίνος Φιλμ συνεργάστηκε μόνο στην ταινία «Το Τελευταίο Ψέμμα», η οποία συμμετείχε στο Φεστιβάλ των Καννών με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια. Σ’ αυτή την ταινία η Λαμπέτη κέρδισε το βραβείο των Κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αγγλίας, οι οποίοι και την αποκάλεσαν αρχαία θεά και  νέα Γκρέτα Γκάρμπο.

Πέθανε σε νοσοκομείο της Αμερικής μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας την αύρα της στο θέατρο και στο κοινό της. 

• 1. Το Τελευταίο Ψέμμα 1958