• Όνομα:
  Δέσπω Διαμαντίδου
• Ιδιότητα:
  Ηθοποιός
• Γεννήθηκε:
  13 Ιουλίου 1916
• Απεβίωσε:
  18 Φεβρουαρίου 2004
• Ταινίες με FF:
  5

Από τις κορυφαίες Ελληνίδες ηθοποιούς η Δέσπω Διαμαντίδου, φυσιογνωμία του θεάτρου και του κινηματογράφου, ερμήνευσε με το δικό της μοναδικό τρόπο, δύσκολους ρόλους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αμερική.
Γεννήθηκε στον Πειραιά, τελείωσε τη Γερμανική Σχολή και ύστερα από παρότρυνση του Δημήτρη Χορν, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση ήταν το 1942 στο χορό της «Μήδειας» του Ευριπίδη, αλλά ο ρόλος που την έκανε ευρύτερα γνωστή στο θεατρικό κοινό ήταν αυτός της λαίδης Καρολίνας στο έργο του Τζέιμς Μπάρι «Δεν Φταίει το Αστέρι μας», με σκηνοθέτη τον Κάρολο Κουν. Αργότερα, συνεργάστηκε με τους θιάσους: Μελίνα Μερκούρη, Χορν-Μανωλίδου-Αρώνη, Δημήτρη Μυράτ, Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, ερμηνεύοντας ρόλους σε σημαντικά έργα του κλασικού ρεπερτορίου. Την περίοδο 1946-50 ήταν βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου, ερμηνεύοντας πλειάδα απαιτητικών ρόλων, όπως σαν κορυφαία του Χορού στην «Ορέστεια» τους Αισχύλου, με σκηνοθέτη τον Δημήτρη Ροντήρη. Την περίοδο 1954-1964, συνεργάστηκε ξανά με το Εθνικό Θέατρο και ξεχώρισε σε παραστάσεις αρχαίου δράματος («Εκάβη» του Ευριπίδη, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη) αλλά και σε παραστάσεις ξένου ρεπερτορίου.
Η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1947 στην ταινία «Τα Παιδιά της Αθήνας». Το 1958 συνεργάστηκε με τη Φίνος Φιλμ, κάνοντας εξαιρετική ερμηνεία, στην ταινία «Το Τελευταίο Ψέμμα» του Κακογιάννη, δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη. Δύο χρόνια αργότερα, η περίφημη ερμηνεία της στην ταινία του Ζυλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή», της άνοιξε τον δρόμο για διεθνή καριέρα και αναγνώριση. Η ταινία μεταφέρθηκε σε αμερικάνικο θέατρο το 1967, διασκευασμένη σε μιούζικαλ με τον τίτλο «Ίλια Ντάρλινγκ», όπου η μεγάλη ηθοποιός πρωταγωνίστησε μαζί με τη Μελίνα Μερκούρη και με την ερμηνεία της έβαλε τα θεμέλια για την μετέπειτα επιτυχημένη σταδιοδρομία της στο Αμερικανικό θέατρο. Στα δέκα χρόνια που παρέμεινε στην Αμερική, έπαιξε σε ισάριθμες θεατρικές παραστάσεις, με σταθμό στην καριέρα της, την εμφάνισή της στο «Καμπαρέ», όπου αντικατέστησε τη Λότε Λένια υποδυόμενη τη Φράου Φράϊντερ. Συμμετείχε επίσης στις ταινίες «Τοπ Καπί» (1963), «Όχι κύριε Τζόνσον» (1965) και άλλες. Το 1975 έγινε «κινηματογραφική μητέρα» του Γούντι Άλλεν στην ταινία «Ειρηνοποιός». Με την επιστροφή της στην Ελλάδα το 1975, συνέχισε να παίζει σε κινηματογραφικές ταινίες και στο θέατρο, καθώς και σε μερικές τηλεοπτικές παραγωγές.
Συνολικά γύρισε 55 ταινίες, 5 από αυτές στη Φίνος Φιλμ, με πιο χαρακτηριστικές ερμηνείες της στις ταινίες «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Μανταλένα», και «Στεφανία». Το 1991 κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Β’ Γυναικείου ρόλου για την συμμετοχή της στην ταινία «Ο Τζώνυς Κελν κυρία μου» και για ένα μεγάλο διάστημα συνεργάστηκε με την ΕΡΑ, ως ηθοποιός, αλλά και ως μεταφράστρια και διασκευάστρια θεατρικών έργων. Μετέφρασε επίσης και αρκετά λογοτεχνικά έργα.

• 1. Το Τελευταίο Ψέμμα 1958
• 2. Μανταλένα 1960
• 3. Η Αλίκη Στο Ναυτικό 1961
• 4. Ο Θάνατος Θα Ξανάρθει 1961
• 5. Η Στεφανία 1967