Πηγή: Εφημερίδα Η Κινηματογραφική Εβδομάς, Δεκέμβριος 1951
Ένα ενδιαφέρον ελληνικό έργο, το δεύτερο φέτος, προβάλλεται σε τέσσαρες κεντρικές αίθουσες. Είναι η «Νεκρή Πολιτεία» της «Φίνος Φιλμ», η οποία είναι αναμφισβητήτως η πρώτη ελληνική παραγωγή που οπτικώς στέκεται εις το ύψος των ξένων έργων. Η φωτογραφία και μόνον η φωτογραφία κάνει αυτό το έργο να ξεχωρίζει. Για πρώτη φορά φάνηκε στην οθόνη η όμορφη ελληνική ύπαιθρος. Για πρώτη φορά ένα εσωτερικό έμοιασε αληθινό, βαρύ, σωστό και όχι φτιαγμένο από προχειρότητες, χαρτόνια και αγουστιά. Ο φωτογράφος, ο οπερατέρ κ. Καρύδης, έκανε λαμπρή εργασία. Εις αυτόν κυρίως οφείλεται η καλή πλευρά της ταινίας, εις αυτόν και εις τον κύριο Φίνο, ο οποίος του έδωσε τις τεχνικές δυνατότητες και εβοήθησε όσο μπορούσε και ίσως και περισσότερο, εις την πραγματοποίησι μιας ταινίας αξιώσεων.
Πηγή: Αχιλλέας Μαμάκης, Εφημερίδα Το Έθνος, 1951
Θ’ αρχίσω από την ελληνική ταινία την «Νεκρή Πολιτεία» που προβάλλεται σε τέσσερις συγχρόνως κινηματογράφους και που ομολογουμένως της αξίζει ν’ αναφερθεί πρώτη. Διότι αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, θετικό βήμα προόδου ανάμεσα στην ντόπια παραγωγή, αν και υστερεί από απόψεως σεναρίου. Ο Φίνος έχει ήδη εις το ενεργητικό του τις καλύτερες έως τώρα πραγματοποιήσεις της ελληνικής κινηματογραφίας. Με τη «Νεκρή Πολιτεία» όμως επέτυχε να προχωρήση ακόμα περισσότερο. Η καινούργια του ταινία μπορούμε να πούμε χωρίς ενδοιασμό ότι από τεχνικής πλευράς είνε η καλύτερη που έχει γίνει έως σήμερα. Ωραιότερες φωτογραφίες δεν νομίζω ότι έχουν παρουσιαστεί εις κανένα άλλο ελληνικό φιλμ. Η ιδέα εξ άλλου να «γυρισθή» το έργο με φόντο τα ερείπια του Μυστρά είνε πολύ επιτυχημένη και η γενική καλλιτεχνική διάθεσι που εμπνέει δεν μπορεί παρά να επικροτηθεί. Κρίμα που δεν έχει και ανάλογον σενάριο….
Ο κ. Αργύρης αποτελεί το πιο αξιοπρόσεκτο σημείο της ερμηνείας, σωστή αποκάλυψις. Η Ειρήνη Παππά με άνιση εμφάνιση, πότε με κάποια τραχύτητα και πότε όμως τόσο όμορφη...
... Βοηθάει πολύ ο κ. Μάνος Χατζηδάκης με την χαρακτηριστική μουσική του και, προ πάντων έρχεται ν’ αποζημιώση για όλες σχεδόν τις ατέλειες η τεχνική ποιότης της παραγωγής. Η «Νεκρή Πολιτεία» - δια να συνοψίσουμε - μπορεί να υστερή εις σενάριον, αλλά έχει τόσο έντονες τις άλλες αρετές, που είμεθα υποχρεωμένοι να κατανικήσουμε τις ειδικές επιφυλάξεις μας. Όπως είπα και άλλοτε: Όταν οι Έλληνες παραγωγοί, ανεξαρτήτως συνολικού αποτελέσματος, εμφορούνται από διάθεσι να παρουσιάσουν ποιότητα και μοχθούν ν’ ανεβάσουν την στάθμην της εγχωρίου παραγωγής – όπως ακριβώς ο Φίνος, και με τόση μάλιστα ευτυχή επίτευξη αυτή τη φορά στον τεχνικό τομέα – επιβάλλεται το Κοινό να τους ενισχύη. Πρέπει δηλαδή, να πάη να ιδή την «Νεκρή Πολιτεία».
Πηγή: Μιχ. Περάνθης, Εφημερίδα Αθηναϊκή, 1951
Η «Φίνος Φιλμ» έχει δημιουργήσει μια παράδοσι ποιότητος που την κρατεί από καιρό και την επιβεβαιώνει πάλι αυτή την εβδομάδα με την «Νεκρή Πολιτεία» (Τιτάνεια, Κοτοπούλη, Άστορ, Μαξίμ). Είναι ένα δείγμα καλής και ευσυνείδητης δουλειάς, πέρα από τις παλιές δικαιολογίες για έλλειψη πολλών και μεγάλων μέσων, δικαιολογίες τις οποίες επικαλούντο ως τώρα για τον υποβιβασμό της στάθμης της ελληνικής παραγωγής. Με την «Νεκρή Πολιτεία» διαπιστώνουμε ένα εύελπι βήμα προόδου, που θα μπορούσε να είναι και αληθινή κατάκτησις, αν συνέβαινε όλη αυτή η αξιόλογη τεχνική φροντίδα να επενδύη ένα αναλόγου ποιότητος σενάριο. Η βεντέτα είναι βέβαια ένα θέμα ελληνικό, ξανάχει μάλιστα δοθή με την «Λύκαινα» όπου διέβλεπες μια νότα λυρικής τρυφερότητος. Εδώ το ειδύλλιο μεταξύ των δύο νέων, οι οικογένειες των οποίων μισούνται και αλληλοεξοντώνονται, γίνεται καταθλιπτικό, με μια καταθλιπτικότητα που δεν είναι και αυτή ενιαία. Χαλαρώνεται από τη φιλολογικότητα των διαλόγων. Υπάρχουν επίσης σημεία όπου αντί για ατμόσφαιρα έχουμε ασάφεια και αντί για υποβολή θολές εικόνες. Στα άλλα όμως σημεία, τα περισσότερα, και σε όλα τα εξωτερικά πλαίσια, η γραφικότης δίνεται με πραγματικά θαύματα του φακού. Ο οπερατέρ κ. Α. Καρύδης είνε από τα ονόματα που φαίνεται ότι θα συναντούμε συχνά στην ελληνική κινηματογραφία. Ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας είνε δικό του. Γενικά όμως, παρά τις λεπτομερειακές αντιρρήσεις, το σύνολο δικαιολογεί κάθε έπαινο και δημιουργεί το καθήκον αυστηρότερης επιλογής σεναρίων. Οι ερμηνευταί υπήρξαν ευσυνείδητοι, ανάλογα με τους ρόλους που υποχρεώθη καθένας να παίξει.