Η Αγνή Του Λιμανιού
Η Αγνή Του Λιμανιού(1952)
Gallery Ταινίας
π.χ. Κορίτσια για φίλημα (ή μέρος)
π.χ. Αλίκη Βουγιουκλάκη (ή μέρος)

Αξίζει να τη δείτε

Πηγή: Γιάννης Μαρής, Εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος, Ιανουάριος 1952

Α) Είναι μια ταινία που προκαλεί το ενδιαφέρον αμέσως. Ο θεατής την παρακολουθεί, συναρπάζεται απ’ αυτήν, ενδιαφέρεται για το τι θα γίνει πιο κάτω. Κι αυτό είναι οπωσδήποτε μια κινηματογραφική επιτυχία. Β) Η τεχνική-φωτογραφία κ.λ.π- είναι μια τεχνική προοδευμένης ταινίας. Γ) Η αλλαγή, η συνέχεια των σκηνών έχει ενότητα. Η ταινία διηγείται- και διηγείται κινηματογραφικά. Δ) Η εισαγωγή-έστω και μίμηση- είναι υποβλητικότατη και άκρως επιτυχής. Ε) Υπάρχουν σκηνές που τιμούν την ταινία και τους παραγωγούς της-μηχανοστάσιο, το πλοίο που φεύγει, νεκροταφείο καραβιών- και σκηνές που τιμούν το φωτογράφο τους. Συμπέρασμα: μια ταινία που δικαιούται να κρίνεται αυστηρά και που ο Έλλην θεατής αξίζει να τη δει.

Ένα σκαλοπάτι ψηλότερα

Πηγή: Απόκομμα εφημερίδας του 1952

Αρχίζουμε από την ελληνική ταινία: Την «Αγνή του λιμανιού». Μια καινούργια ταινία της «Φίνος Φιλμ», παρουσιάζει πάντα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Γιατί πάντα, τουλάχιστον από την τεχνική πλευρά, θα είναι ένα σκαλοπάτι ψηλότερα από την προηγούμενη και θα πραγματοποιή μίαν ακόμη κατάκτησι, προωθώντας έτσι θετικά τον ελληνικό κινηματογράφο. Μετά τη «Νεκρή Πολιτεία», με την οποία μας έδειξε ο κ. Φίνος, πόσον επαξίως μπορεί να συναγωνισθεί τα ξένα φιλμ ποιότητος, έρχεται τώρα η «Αγνή του Λιμανιού», σαν μια ταινία αντάξια των καλυτέρων ξένων «ελαφρών» του είδους. Η τεχνική του είναι άψογη, η φωνή διατηρεί όλας της τις αποχρώσεις, η φωτογραφία αρτία και τα τρυκ της σκηνής της κ. Χατζηαργύρη με τον εαυτό της, μια πράγματι τελεία επίτευξις.

Το χάρισμα του Τζαβέλλα

Πηγή: Βιων Παπαμιχάλης, Εφημερίδα Ακρόπολις, 1952

Ο Ελληνικός κινηματογράφος είνε εφέτος παραγωγικότατος, αλλά το κοινόν δεν δείχνει πια μεγάλη προθυμία να υποστηρίξει τις ντόπιες ταινίες. Έγινε πολύ απαιτητικό, κι αυτό είναι φυσικό, γιατί οι διάφορες προσπάθειες το κούρασαν. Από την καινούργια όμως αυτή ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα νομίζω πως θα μείνει ικανοποιημένο. Όχι γιατί πρόκειται περί εξαιρετικού έργου. Είνε απλώς μια ευσυνείδητη εργασία. Το πιο αδύνατο σημείο είνε το σενάριο. Η υπόθεσις δεν έχει αλήθεια και ξεπέφτει συχνά σε φτηνά μελοδραματικά «εφφέ». Αλλά ο Γιώργος Τζαβέλλας έχει ένα μεγάλο χάρισμα: Κατέχει το μυστικό να παρουσιάζει στρωτά, φυσικά, ξεκούραστα και την πιο απίθανη ιστορία. Έτσι κι εδώ σε κάνει να πιστέψης και να ενδιαφερθής στα όσα σου αφηγείται στην οθόνη. Και μάλιστα αφού στα παρουσιάζει άψογα από τεχνικής πλευράς και καλοπαιγμένα από τους ηθοποιούς και ιδιαιτέρως από της Ελένη Χατζηαργύρη.

Να ξεχωρίσουμε τα πρόβατα από τα ερίφια

Πηγή: Νέστωρας Μάτσας, Εφημερίδα Εθνικός Κύρηξ, 1952

Η Ελληνική παραγωγή αυξάνεται και πληθύνεται! Κάθε εβδομάδα κι από μία σχεδόν Ελληνική ταινία που χωρίς όλες ν’ αποτελούν βήμα προόδου, εν τούτοις μας βοηθούν να ξεχωρίσουμε τα πρόβατα από τα ερίφια: Ύστερα από τη «Νεκρή Πολιτεία», το «Πικρό Ψωμί» και τον «Άλλον», που απετέλεσαν τρία θετικά βήματα προς τα εμπρός, έχουμε αυτή την εβδομάδα ένα νέο αξιοπρόσεκτο φιλμ, την «Αγνή του Λιμανιού» του κ. Τζαβέλλα. Από τον κ. Τζαβέλλα που έχει στο ενεργητικό του τόσες επιτυχίες, φυσικό είναι να περιμένουμε κάποιο φιλμ αξιώσεων. Είναι προικισμένος με αναμφισβήτητα σκηνοθετικά προσόντα, με αξιόλογη παρατηρητικότητα των μικρών λεπτομερειών που συνθέτουν την ζωή και προ πάντων με δημιουργική φαντασία. Εν τούτοις στην «Αγνή του Λιμανιού» από την άποψη του σεναρίου δεν έδωσε ό,τι θα μπορούσε να δώση.