Πηγή: Κώστας Σταματίου, Εφημερίδα Η Αυγή, Μάρτιος 1956
Ο κ. Λάσκος, ως σεναρίστας, συγχρόνισε αρκετά επιδέξια το παλιό θεατρικό έργο. Θέλησε να εκμεταλλευτεί τα θεατρικά «εφέ», και τα κατάφερε σε σημαντικό βαθμό. Το έργο του δεν μοιάζει με τα συνηθισμένα νευρόσπαστα ελληνικά μελοδράματα, υπάρχει ενότητα τόνου, άνετο κύλημα, αρμονία ανάμεσα στην πρόθεση και το αποτέλεσμα. Σ΄αυτό, τον σκηνοθέτη Λάσκο βοήθησε ολοφάνερα το καλό συνεργείο της «Φίνος Φιλμ». Ο οπερατέρ Ντίνος Κατσουρίδης (που μας είχε δώσει τα τόσο ωραία εξωτερικά του Αγαπητικού της βοσκοπούλας) κατάφερε πραγματικό άθλο: χώρια που ξεπέρασε τη δυσκολία απόδωσης της κ. Κυβέλης, φώτισε για πρώτη φορά σωστά τον Γιώργο Παππά, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον Αλεξανδράκη, που τόσο τους αδικούσε άλλοτε η κακή φωτογραφία. Τα ντεκόρ του Μάρκου Ζέρβα δείχνουν ευσυνειδησία και προσοχή στη λεπτομέρεια. Γενικά, το τεχνικό συγκρότημα της «Φίνος» έκανε καθαρή δουλειά, κι αυτό πρέπει ν΄αναγνωρισθεί ιδιαίτερα.